همچو ماه
شاید که در تاریکی روزهایم
ماهی باشد
بس امید دارم به شب
شعر نو ازنسترن خزائی
حتی کسی که
در این سقوط مدام
نفس می کشد
نمی داند
فاجعه ای که روی آن
گِل دَلَمه بسته است
چه عمق منقرض کننده ای دارد
خیره به
همیشه ی گِل آلود این خانه
با باورهای لای روبی نشده
در مسیر باز اتفاق بعد
برای سکوت های فاجعه زده
سوگواری می کنم ...
حتی کسی که
در این سقوط مدام
نفس می کشد
نمی داند
فاجعه ای که روی آن
گِل دَلَمه بسته است
چه عمق منقرض کننده ای دارد
خیره به
همیشه ی گِل آلود این خانه
با باورهای لای روبی نشده
در مسیر باز اتفاق بعد
برای سکوت های فاجعه زده
سوگواری می کنم ...
خبرگزاری دلستانه در شبکه های اجتماعی:
تمامی حقوق مادی و معنی این سایت متعلق به دلستانه است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است. خبرگزاری دلستانه