پایگاه خبری تحلیلی دلستانه:

معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش به بی مهری‌ها از سوی منتقدان و رسانه‌ها نیز اشاره کرد و گفت: برخی موارد تنها از آموزش و پرورش پیگیری می‌شود، مشکل ما این است که ما را در غالب دستگاه اجرایی تفسیر نمی کنند و اختیار قانون گذاری برای ما قائل اند در حالی که ما یک دستگاه اجرایی هستیم و اختیار تفسیر و قانون گذاری نداریم و  برای مواردی که در حیطه اختیارات ما نیست مورد سوال و نقد قرار می‌گیریم.

الهیار همچنین از شکل گیری تجمعات و تحصن‌ها برای پیگیری  مطالبات مختلف گلایه کرد و گفت: تصمیمات اصلی و حل مسائل آموزش و پرورش باید پشت میزهای سیاست‌گذاری و تصمیم گیری مدیریتی انجام شود، نه کف خیابان. حرمت آموزش و پرورش را همه ما باید نگه داریم، چه آنهایی که ذینفع هستند و تصور می‌کنند با تجمع می‌توانند مسئله شان را حل کنند و چه کنشگران و فعالان فرهنگی در فضای مجازی که از این حرکات استقبال و به این تجمعات دامن می‌زنند. کف خیابان هیچ تصمیمی نمی‌شود گرفت؛ البته نکته جالب آنجاست که معمولا وقتی با نمایندگان این گروه‌ها صحبت و آنها را در جریان محدودیت ها و پیگیری‌های انجام شده قرار می‌دهیم قانع می‌شوند.

وی تاکید کرد: تجمع‌ها چاره ساز نیست و فشار آن به آموزش و پرورش وارد می‌شود. این تجمعات حرمت آموزش و پرورش را در جامعه خدشه دار می‌کند.

الهیار از نگاه‌های پوپولیستی و اظهارات عوام فریبانه نسبت به آموزش و پرورش نیز انتقاد کرد و گفت: ما باید مشخصا برای پیشرفت امور تلاش کنیم. اگر به عنوان مثال حقوق خرید خدماتی‌ها کم و پرداخت آن با تاخیر است باید علت را مشخص و تلاش کنیم که در امور خزانه و سازمان برنامه تسریع شود اما مظلوم نمایی و اظهارات پوپولیستی مشکلی را حل نمی کند. برخی افراد برای مطرح کردن خود اظهاراتی را بیان می‌کنند در حالی که ثمر آن مشوش کردن اذهان جامعه فرهنگیان است.

معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش تصریح کرد: بزرگترین رسالت جامعه رسانه‌ای شفاف کردن واقعیت‌ها و مطالبه گری از افراد مسئول است تا هرکسی اجازه نداشته باشد کار سلیقه‌ای انجام بدهد. آموزش و پرورش به شدت از رفتارهای سلیقه‌ای رنج برده است. امروز از ۱۰۰ هزار کمبود نیرو و وقوع بحران صحبت می‌کنیم در حالی که در دهه ۸۰ وزیری به علت وجود نیروی مازاد ۱۵۰ هزار نفر نیروی با ۲۵ سال سابقه را با ۳۰ روز حقوق بازنشسته می‌کند و نیرویی که به اوج پختگی و حرفه‌ای خویش رسیده را از مجموعه خارج می‌کند و وزیر بعدی ۲۴۰ هزار نیروی کم تجربه و جوان را جایگزین می‌کند و نتیجه چیزی می‌شود  که امروز تحت عنوان بحران نیروی انسانی و بحران کیفیت آموزش از آن یاد می‌کنیم.

وی ادامه داد: باید جلوی کارهای سلیقه‌ای گرفته شود تا من نوعی کاری نکنم که اثر آن چند سال دیگر مسئول دیگری را درگیر و ایجاد مشکل کند. اگر بتوانیم با کمک رسانه‌ها و جامعه دانشگاهی به شکل گیری گفتمان توسعه کمک کنیم آموزش و پرورش در ریل توسعه قرار می گیرد زیرا ظرفیت‌های بالایی دارد که باید از حالت بالقوه به بالفعل تبدیل شود.